Εμμ..Δεν ξέρω πως να αρχίσω,αλήθεια τώρα!Καταρχήν γεια σε όλους...!
Με καταβάλουν τόσες σκέψεις,χωρίς να έχει τόση σημασία αν είναι σωστές ή λανθασμένες..το σημαντικό όμως είναι ότι δεν μπορώ να τις βγάλω από το μυαλό μου δυστυχώς.Νιώθω ξανά όπως πέρσι,καταβεβλημένη,και αυτήν την φορά πάλι,δεν φταίνε μόνο τα μαθήματα.Δεν έχω κουράγιο να προσπαθώ να ξαναρχίζω απ την αρχή κάθε φορά,αυτό είναι το μόνο σίγουρο.Και μιλάω εντελώς γενικά..
Έχω ανάγκη από ηρεμία..ψυχική,συναισθηματική!Έμαθα πλέον πως τα ωραία,αυτά που όντως σε κάνουν χαρούμενο είναι αυτά τα πολύ προσωπικά μοναδικά ειδικά για τον κάθε άνθρωπο.Οι τόσο απλές στιγμές που δεν ανταλλάσσονται με τίποτα άλλο!Αυτές επιδιώκω,αυτές επιθυμώ...και όταν δεν τις έχω είναι σαν να με πλακώνει όλος ο κόσμος που προσπάθησα να φτιάξω..Ναι,γιατί όντως προσπάθησα,δεν ξέρω αν τα κατάφερα τελικά.
Μπορεί και να ζω μέσα στην γυάλα μου,στον απόλυτα προστατευμένο κόσμο μου...γκρέμισα όλους τους τοίχους του παρελθόντος και τους έχτισα ακοοομα πιο ψηλούς και πιο γερούς,ώστε να μην με ξαναπληγωσει τίποτα όπως τότε.Όσο πιο λίγοι τόσο καλύτερα,αυτό σκέφτομαι.Και όντως ακόμα το πιστεύω γιατί φίλοι μου εμπιστοσύνη μηδέν!
Πφ,φαντάσου,τοίχους μέσα σε γυάλα!εντελώς προσωπική ιδιοκτησία!Δεν πειράζει,ίσως έτσι να είναι καλύτερα...
-Les gens croient poursuivre les étoiles et ils finissent comme des poissons rouges dans un bocal-
(..)
Με καταβάλουν τόσες σκέψεις,χωρίς να έχει τόση σημασία αν είναι σωστές ή λανθασμένες..το σημαντικό όμως είναι ότι δεν μπορώ να τις βγάλω από το μυαλό μου δυστυχώς.Νιώθω ξανά όπως πέρσι,καταβεβλημένη,και αυτήν την φορά πάλι,δεν φταίνε μόνο τα μαθήματα.Δεν έχω κουράγιο να προσπαθώ να ξαναρχίζω απ την αρχή κάθε φορά,αυτό είναι το μόνο σίγουρο.Και μιλάω εντελώς γενικά..
Έχω ανάγκη από ηρεμία..ψυχική,συναισθηματική!Έμαθα πλέον πως τα ωραία,αυτά που όντως σε κάνουν χαρούμενο είναι αυτά τα πολύ προσωπικά μοναδικά ειδικά για τον κάθε άνθρωπο.Οι τόσο απλές στιγμές που δεν ανταλλάσσονται με τίποτα άλλο!Αυτές επιδιώκω,αυτές επιθυμώ...και όταν δεν τις έχω είναι σαν να με πλακώνει όλος ο κόσμος που προσπάθησα να φτιάξω..Ναι,γιατί όντως προσπάθησα,δεν ξέρω αν τα κατάφερα τελικά.
Μπορεί και να ζω μέσα στην γυάλα μου,στον απόλυτα προστατευμένο κόσμο μου...γκρέμισα όλους τους τοίχους του παρελθόντος και τους έχτισα ακοοομα πιο ψηλούς και πιο γερούς,ώστε να μην με ξαναπληγωσει τίποτα όπως τότε.Όσο πιο λίγοι τόσο καλύτερα,αυτό σκέφτομαι.Και όντως ακόμα το πιστεύω γιατί φίλοι μου εμπιστοσύνη μηδέν!
Πφ,φαντάσου,τοίχους μέσα σε γυάλα!εντελώς προσωπική ιδιοκτησία!Δεν πειράζει,ίσως έτσι να είναι καλύτερα...
-Les gens croient poursuivre les étoiles et ils finissent comme des poissons rouges dans un bocal-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου