Ο ήλιος έχει δύσει,οι ελπίδες έχουν φύγει και η νύχτα περιμένει να πάρει την θέση της δίπλα στο φεγγάρι που υψώνεται στον ουρανό..Η παράσταση μόλις τέλειωσε και οι μάσκες έπεσαν με ή χωρίς την θέληση τους...Κάπως έτσι δεν είναι και η ζωή μας?Μια παράσταση που παίρνουμε μέρος καθημερινά..
Ένα στήριγμα ένα καλό αποτέλεσμα κάτι τέλος πάντων θα σου έδινε την ευκαιρία να συνεχίσεις..να κοιτάζεις ψηλά και να προχωράς..Το αντίθετο όμως τι καταστάσεις επιφέρει?Δυστυχώς στον πόλεμο υπάρχουν πολλές παράπλευρες απώλειες..πως τις αντιμετωπίζουμε όμως?
Η απελπισία χτυπάει την πόρτα μας και εμείς της ανοίγουμε για να την φιλοξενήσουμε στην καρδία μας..Δεν ξέρω πόσο καιρό κρατάει η διαμονή της...αλλά γνωρίζω κάτι άλλο!
Για να φτάσεις στην λύτρωση...πρέπει να περάσεις πρώτα απο την απελπισία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου