Παραμύθια

Πολύ καιρό απών..αλλά έπρεπε να αναζητήσω την ψυχή μου..έτσι λίγο πιο βαθιά από το συνηθισμένο.
Ένα ταξίδι,πολλές εικόνες,αμέτρητα βιβλία,υπερβολικές σκέψεις,δύσκολα συναισθήματα....
ένα παραμύθι που σιγά σιγά ξεθωριάζει από τις δυσκολίες του χρόνου..ένα παραμύθι λοιπόν,που δεν θέλω να ξυπνήσω,θέλω έστω και μια φόρα να το ζήσω για λιγο παραπάνω..Όλοι έχουμε δικαίωμα για μια και μοναδική φορά!
Δεν ξέρω τι θα ήμουν διατεθειμένη να κάνω,για να νιώσω αυτό που τόσο καιρό ονειρεύομαι..μπορεί να μην την αξίζω αυτήν την χαρά της στιγμής αλλά την χρειάζομαι..σαν την ανάσα για να ζήσω...
Κάθε φορά που αντικρίζουμε κάτι που θα θέλαμε δικό μας αλλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν είναι..πέφτει η καρδιά μας και το εγώ μας και γίνεται ένα με το πάτωμα,ο ουρανός συννεφιάζει κ η γη δεν μας χωράει..Αλλά το ερώτημα παραμένει..γιατί δεν είναι δικό μας?τι έχουμε κάνει λάθος?

Θέλω να σταματήσω τον χρόνο,να νιώσω άνθρωπος για λίγο..και μετά ξανά πάλι από την αρχή..
Γιατί αύτο είναι μόνο σίγουρο...

Ραντεβού στο ίδιο μέρος..για το ίδιο έργο...