Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Γιατί να θέλουμε τόσο πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους?Μας ελκύουν με έναν απερίγραπτο τρόπο και εντελώς ανεξήγητο..Γίνονται έμμονη ιδέα!
Το να τριγυρίζει κάποιος/α συνέχεια στο μυαλό σου είναι πραγματικά επώδυνο..αλλά συγχρόνως τόσο όμορφο!Πόσες φορές έχει τύχει σε όλους μας να προσπαθούμε να συγκεντρωθούμε και να μην μπορούμε επειδή φέρνουμε στο μυαλό μας την εικόνα του/της που μας έχει συνεπάρει?

Και όταν σε κοιτάει..απλά σε κοιτάει ή σε αγγίζει νιώθεις όλον τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια σου.Απλά είσαι αλλού..ταξιδεύεις ψηλά στον ουρανό,με τον κίνδυνο βέβαια να προσγειωθείς στον πάτο απότομα..
Όμως μόνο και μόνο η στιγμή αξίζει...

Ο καθένας το ονομάζει όπως θέλει..εμένα θα μου επιτρέψετε να το ονομάσω έρωτα!
Μπορεί αυτό το θαυματουργό συναίσθημα να με έχει ρίξει τόσες φορές κάτω..αλλά δεν παύω να πιστεύω ότι μετά έχω ξανασηκωθει στα πόδια μου..και με έχει ανεβάσει πολύ ψηλά..Όσες επιτυχίες και αποτυχίες μας αποφέρει..ο έρωτας δεν σταματάει ποτέ να είναι ακαταμάχητος..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου