Ή του ύψους ή του βάθους!

Όταν έρχεται η στιγμή που πραγματικά χρειάζεσαι την βοη8εια κάποιου ή κάποιων για να ξεπεράσεις διάφορες καταστάσεις..τότε συνωμοτεί όλο το σύμπαν και κανείς δεν σε καταλαβαίνει!

Είναι φορές που σκέφτομαι ότι καλύτερα να μην υπήρχαν άλλοι!να ζούσε ο καθένας μόνος του..αλλά μετά από κλάσματα δευτερολέπτων το παίρνω πίσω...

Γιατί όπως και να το κάνουμε είμαστε τόσο αδύναμα όντα που εξαρτουμαστε κατά τεράστιο ποσοστό από τις συναισθηματικές μας ανάγκες..δηλαδή ουσιαστικά από τις σχέσεις μας με τον έξω κόσμο!

Όπως θα έλεγε κανείς,το να διατηρείς καλή σχέση με όλους,είναι δύσκολο κατόρθωμα...!Όμως είναι άραγε αυτό το ζητούμενο?Σε τι θα σε βοηθήσει να είσαι καλός με όλους και στην ουσία εκεί που τους χρειάζεσαι να μην είναι κανένας εκεί?

Δεν υποστηρίζω βέβαια το αντίθετο..το να είσαι εχθρικός και να αγαπάς μόνο τον εαυτούλη σου...

Την μέση λύση ζητάω..αλλά τελικά είναι πολύ δύσκολο να την ανακαλύψω!

Οι φυσιολογικές συνθήκες έχουν εξαλειφθεί...ή του ύψους ή του βάθους πλέον έχουμε γίνει!