Στους εαυτούς μας*

Είναι φορές που νιώθω ότι είμαι μόνη μου, εντελώς μόνη μου. Όσα άτομα κι αν με περιτριγυρίζουν,στο τέλος της ημέρας,στο κρεβάτι μου, είμαι μόνη μου, κυριολεκτικά, μεταφορικά, ψυχολογικά τα πάντα...

Η μοναξιά είναι ύπουλη,σε κυριεύει,τρυπώνει εκεί που δεν το περιμένεις και σου υπενθυμίζει την ύπαρξη της..και ότι και να κάνεις,με όσο κόσμο και να μιλήσεις δεν παύεις να είσαι μόνος..
Δεν ξέρω ίσως και να ναι καλό κάποιες στιγμές να τις μοιραζόμαστε μόνο με τον εαυτό μας..να είναι κάτι σαν τις προσωπικές στιγμές που δίνουμε στην καρδιά μας ώστε να συνυπάρξει με το μυαλό μας,να ταυτιστούν,να επιλύσουν μαζί τα προβλήματα που έχουν..να μάθουν ότι πρέπει να παλεύουν χωρίς βοήθειες.. ίσως αυτό να είναι απλά και μια απάτη...  -ίσως-