Είναι αργά κι είμαι κουρασμένη,όμως ήθελα να γράψω κάτι πολύ σημαντικό που ένιωσα σήμερα.Καθημερινά συναντάμε ανθρώπους οι οποίοι κουβαλάνε επιτυχίες κι αποτυχίες,όνειρα κι αποθημένα.Ξέρουμε κάτι απο αυτά εμείς όμως?Συνήθως όχι θα έλεγα.Κι όμως κρίνουμε αποκλειστικά απ αυτό που βλεπουμε.Τόσο επιφανειακές σχέσεις."Γεια τι κανεις ρε συ?Πως πάει όλα καλά?Με τη σχολή?".
Και προσπερνάμε.
Είναι χαρά μου λοιπόν να έχω δίπλα μου άτομα τα οποία δεν μένουν στα προσχήματα,στους μικροαστισμούς και στις φαμφαρολογίες,άτομα τα οποία με την προσπάθεια τους με τον χαρακτήρα τους και το μυαλό τους μου δείχνουν οτι ο δρόμος είναι μπροστά,ότι το άριστο εχει δυνατότητς βελτίωσης,οτι μπορείς αρκεί να θες.
Damn that thing!